به گزارش قدس آنلاین، یک روز که از خانه می زنید بیرون، کافی ست دورو برتان را خوب ورانداز کنید. از رژه چراغ قرمزها و عابران و ترافیک و اتومبیل ها بگذرید و فقط روی لشکر ماشین های یکنفره زوم کنید. روی خیابان هایی که قُرقِ خودروهای تک سرنشین شده اند.

تازه آنجاست که واویلای شهر دست تان می آید؛ همانوقت که حساب و کتاب می کنید چند دفعه خودتان هم دست اندکار و مسبّب این چشم انداز بوده اید! شریک قصه خودروهای تک سرنشین!

همان ساعت است که سَر می چرخانید سمت آسمان و آلودگی هوا... سمتِ کدری ابرها و هزینه های گزافی که اگزوزها دارند روی دست شهرها می گذارند... سمتِ حکایتِ مخرب و بزرگی که نمی شود بی خیالش شد و زیرسبیلی رَدش کرد.

حالا این روزها نصف جهانی های بزرگوار، آن نگاه ژرف موردنیاز را انداخته اند و با همه اماها و اگرها، آمدند پای کار... پای سامان دادن ترافیک.

اصفهانی ها با همت شهرداری شان، دست به کار فرهنگی قابل تأملی زدند. بی جریمه و توبیخ و پلیس و اعمال قانون با لباس های رنگین و پلاکاردِ «نه به خودروهای تک سرنشین» وارد میدان شدند.

این هشدار یا تلنگر یا هرچه که بشود اسمش را گذاشت، کار فرهنگی - تبلیغی جالبی ست که بیننده را به فکر وا می دارد. و بی شک به تغییر موضع. آنچه که مسلّم است نه فی الفور اما در دراز مدت اثرگذار بوده و از سان دادن اتومبیل های یک نفره در سطح شهر خواهد کاست.

وجود مستمر اینگونه طرح ها و فعالیت ها با پشتوانه مجریان دلسوز در آینده، کارگر خواهد اُفتاد و به فال نیک باید گرفت این ایده های راهگشا را که عدم حضورشان مُدام احساس می شود.

به گمانم این روزها، اتومبیل سواران اصفهانی چشم شان عجیب پی این زرد و سبز و قرمز پوشان و تکه کاغذشان می گردد. همین ها که آمده اند با «نه» گفتن های محترم، حال شهر را خوب کنند و خیابان ها را از جولان دود و بوق و خودروی اضافه نجات بدهند. و بگویند زیاده عرضی نیست جز اینکه چهارچرخ های آهنی گوش به فرمان اند اگر شهروند حقوقدان و سربراهی باشیم!

شاید برای نجات از دست سیلِ ماشین ها که کم و بیش همه مان به آن مبتلا شده ایم یک راهش این باشد که به اندازه کافی ببینم. بعد وارد گودِ حمایت از «نه به خودروهای تک سرنشین» بشویم. وارد چرخه ای که قدم های اولش، آسان نیست.

انتهای پیام /